Wat heb je met hem gedaan?

Mijn vrouw vroeg het op een indringende toon. Ik begreep direct dat ik een gepast maar vooral een gewenst antwoord moest geven. Eh, ik heb hem een mooi plaatsje gegeven.

Je hebt hem toch niet in de vuilnisbak gegooid?

Nee, hij heeft een mooi plaatsje gekregen.

Het gaat over Kasper onze overleden kanariepiet. We hadden een weekendje flink gefeest, carnaval gevierd. Als zuinige Hollander de verwarming uitgedraaid. In de thermometer hield het kwik elkaar warm door onder in het bolletje dicht bij elkaar te zitten.

Helaas had Kasper niemand om zich aan te warmen. Al dan niet vrijwillig was hij wel onderin het kooitje terecht gekomen. Het heeft hem niet de gewenste warmte gebracht. Een triest einde voor onze vrolijke fluitende Kasper.

Ik kreeg de opdracht om hem een laatste rustplaats te geven. Maar waar laat je het lijk? Anno 1987 waren er nog geen dierenbegraafplaatsen of crematoria. Waren er die wel geweest, heb je het probleem wie nodig je uit voor de eredienst? Geef je bij de koffie cake of zangzaad? Is het gepast om als slotlied te zingen: One day i fly away?

Maar die problemen had ik niet, maar waar laat ik de gevederde flierefluiter dan wel?

Gelukkig nam mijn vrouw genoegen met mijn verklaring dat hij een mooi plaatsje had gekregen. Tenminste tot 2 maanden later. Op zondagmorgen bij het ontbijt kwam uit het niets de vraag: Wat heb jij eigenlijk met Kaspertje gedaan?

Schat weet je nog dat het zo gevroren had en er ijs lag in de gracht? Ik heb besloten om Kaspertje te leren schaatsen. Ik zette hem op het ijs en gaf hem een flinke duw. Hij vloog over het ijs alsof hij Hilbert dan der duim was. Ik vermoed dat ook voor hem een vogelpoepje fataal geworden is. Onze Kasper schoof zo het wak in.

Achteraf bezien is het een triest verhaal van een schaatsende kanarie die niet tegen kou kon en uitgleed over een vogelpoepje.